تشنه ی باران
نام معرف شخصیت است
و شخصیت سازنده ی هویت
هویت مجازی نشانه ی تزلزل درونی است…
تزلزل درون بستر تمام دردهاست
درد ارام ارام شخصیت را درهم میشکند…
شخصیت که تقسیم شود،هویت متعدد است در مجاز.
سال هاست اصل هویت میان مجازهای متعدد گم شده است
اما هم چنان با هر باران…
نوری قلبم را روشن میکند…
چشم هایم خیره می شود به آسمان
آسمان مشغول نوازش زمین و زمین غرق در بخشش آسمان…
صدایی از درونم مرا به سمت “او” می خواند
“او”تجلی مهربانی خدا و آسمانی از بخشش است
کویر وجودم تشنه ی باران است…
بی قرار دست نوازش آسمانیت “ بانو ”
این بار نام ، شخصیت و هویت همه یکی می شوند…
تا پایان یابد ” انتظار ” تمام دلتنگی هایم
ای لیله قدر طلوع فجر می خواهم…
ممنون از حضورتون…لطف دارید..